“Twee jaar geleden overleed mijn vader vrij acuut, waarna ik me vol op mijn studie richtte. Mijn afstuderen, dat eigenlijk een jaar zou duren, propte ik in drie maanden. In die tijd kreeg ik een heel gave baan aangeboden, waar ik geen nee tegen kon zeggen. Ik dacht: niet zeiken, maar doorgaan. En dat deed ik; 60 tot 70-urige werkweken waren eerder een gewoonte dan een uitzondering. Ondanks de hoge werkdruk en de vaak negatieve sfeer wilde ik me bewijzen en ging ik maar door. Totdat ik merkte dat dat niet meer ging.
Mijn toenmalige baas had me een aanbod gedaan: als ik kon beloven dat ik zo’n vijf jaar zou blijven werken in zijn bedrijf, dan zou ik de boel wel eens over kunnen nemen. Het bedrijf had een heel goede naam, dus dit was zo’n enorme kans, die moest en zou ik grijpen. Maar de stress werd me teveel. Ik kon niet meer slapen, kreeg last van paniekaanvallen en had geen zin meer in leuke dingen. Toen wist ik: dit kan ik niet meer in mijn eentje oplossen.

Door te googelen kwam ik bij LemonGrass Coaching terecht, dat zich voornamelijk richt op hoger opgeleiden. Dat sprak me aan. En ik kwam bij Wendy uit omdat uit haar stukje bleek dat ze gespecialiseerd is in omgaan met stress, en ze ervaring heeft met mensen die veel hebben meegemaakt. Ook kwam haar sensitieve kant naar voren. Nadat ik haar had gemaild, belde ze me op, en dat was een heel prettig gesprek. Ik voelde meteen een fijne energie bij haar.
Tijdens de eerste sessies hielp Wendy me uit mijn overlevingsstand te komen. Enerzijds was ik in paniek, anderzijds voelde ik niets. Wendy was best streng voor me, ze vroeg me wat er in me omging. Waarom gingen de alarmbellen af? Wat was nou het probleem? Ik moest van haar terug naar mijn gevoel en ik weet nog dat ik dacht: jeetje, wat een zweverig gedoe. Doordat ik steeds maar doorging, had ik geen tijd om stil te staan bij wat ik voelde. Maar toen ik uiteindelijk wel pas op de plaats maakte, kwam er heel veel naar boven.

Het overlijden van mijn vader, het vluchten in mijn studie daarna, en ook nog een verhuizing hadden toch meer impact op me gehad dan ik dacht. Ik presteer altijd goed onder druk, dus dacht dat dat nu ook wel prima zou gaan. Wendy leerde me dat iets wat je niet hebt verwerkt is als een soort schuld die je steeds verder opbouwt: die zul je een keer moeten afbetalen.
Van tevoren dacht ik dat ik met Wendy op een zakelijke manier zou praten over mijn loopbaan, maar we hebben ook heel persoonlijke dingen besproken. Ze kreeg het voor elkaar dat ik me altijd op mijn gemak voelde, ook als ik emotioneel werd. Ik was het niet gewend om verdriet te zien als iets wat er ook mag zijn. In die emotionele periodes stuurde Wendy me vaak nog even een mailtje of ze belde om te vragen hoe het ging. Dat vond ik ontzettend fijn.

Het was geen makkelijke keuze maar ik heb toen mijn baan opgezegd. Met Wendy pakte ik mijn stressklachten aan, ze maakte me bekend met mindfulness, ik leerde beter plannen en we hebben veel gepraat. Ik ontdekte dat ik heel slecht ben in nee zeggen, en dat ik werkgeluk heel belangrijk vind, maar dat ik geen idee had hoe ik dat moest bereiken.
Ergens wist ik wel dat ik eerst moest herstellen voordat ik weer door kon, maar toen ik binnen een maand op gesprek werd gevraagd voor een andere leuke baan, kon ik geen nee zeggen. Ook toen oordeelde Wendy niet over wat ik deed. Haar kracht is dat ze mij, vanuit een neutrale houding, leert om zelf een oordeel te vormen, zelfvertrouwen te voelen, nee te zeggen en trots te zijn op wat ik doe. Inmiddels weet ik dat ik ook deze tweede baan te snel ben ingerold, en heb ik de keuze gemaakt om daar weg te gaan.

Ik weet nu nog niet wat ik precies ga doen, maar ik wil graag voor mezelf beginnen. De vrijheid en autonomie van een eigen zaak passen goed bij me. Voorheen koos ik mijn banen op prestige en erkenning, terwijl ik het eigenlijk veel belangrijker vind dat ik contact heb met klanten en mijn eigen werktijden kan bepalen. Ik hield vooral rekening met wat anderen van mij en mijn werk zouden vinden, maar weet nu ik daar niet gelukkig van word.
Wendy heeft me laten inzien dat ik me niet hoef te bewijzen, omdat ik goed ben zoals ik ben. En ik dacht dat het me veel houvast zou geven als ik precies zou weten hoe mijn loopbaan eruit zal zien, maar nu realiseer ik me dat minder houvast juist ook meer lucht en ruimte betekent. Ik hoef niet precies te weten hoe alles gaat lopen, en dat kan ook niet. Met hulp van Wendy heb ik leren beseffen dat je soms een stap terug moet nemen om daarna te kunnen groeien.”

– Op verzoek van de geïnterviewde is de naam Esther gefingeerd.