“Toen ik coördinator werd, kreeg ik als aanbod om met een coach te gaan praten. Niet omdat er iets niet goed ging in mijn werk, maar omdat een coach je kan helpen om verder te komen in je functie. Daar stond ik enigszins argwanend tegenover. Ik dacht: iemand die belangstelling heeft voor wie jij bent, hoe je denkt en leeft, dat is voor mij waar vriendschap om gaat. Waarom zou iemand die je ervoor betaalt jou verder kunnen helpen dan een goede vriend?
Maar mijn huidige chef bleef aandringen en zei dat je echt veel aan een coach kunt hebben. En het leek me ook wel goed om te onderzoeken waar in mijn werk ik mezelf kon verbeteren, zeker omdat ik leiding geef aan een team. Daarbij werk ik al heel lang bij deze werkgever, dus kon het geen kwaad om wat om me heen te kijken.

Na wat zoekwerk online kwam ik bij Sandra van LemonGrass uit. Wat me aansprak was haar psychologische achtergrond en haar ervaring met het coachen van hoogopgeleiden. Tijdens onze kennismaking klikte het meteen. Ik vond het prettig dat ze me niet naar de mond praatte. Ze is kritisch en durft me tegen te spreken. Tegelijk kreeg ik het gevoel dat ze oprechte belangstelling had voor mijn verhaal.
In de coachsessies zouden mijn loopbaan tot nu toe en mijn huidige werk centraal staan: waar sta ik en waar wil ik heen? De eerste opdracht was om mijn levensloop, zowel werk als privé, tot nu toe beschrijven: van mijn geboorte en de familiesituatie thuis tot mijn opleiding en carrière. Toen het Sandra opviel dat ik het schrijven erg leuk vond, en het me ook goed af ging, stimuleerde ze me om het uitgebreider aan te pakken dan we eerst voor ogen hadden. Het voelde helemaal niet als een huiswerk, maar als een goede voorbereiding op de coaching. Dat document was heel waardevol; het fungeerde tijdens de sessies als houvast.

Later in het proces moest ik vrienden en collega’s vragen wat volgens hen mijn kwaliteiten zijn. Het mocht alleen positieve feedback zijn. Bij het bespreken daarvan gaf Sandra aan me terug dat ik alles relativeerde. Ik wist wel dat dat iets is wat ik veel doe, maar werd me nu bewuster van dat gedrag. Aan de ene kant is het een van mijn kwaliteiten om genuanceerd naar de wereld te kijken en iets altijd van een andere kant te willen bekijken. Tegelijk kan het ook een valkuil zijn: wat houd je nog over als je alles stuk relativeert? Sandra liet me inzien dat ik positieve feedback wel wat meer mag aanvaarden.
Ook heeft ze me geholpen door me steeds weer te stimuleren om mezelf uit te blijven dagen. Naar aanleiding van onze gesprekken over mijn werk concludeerde ze dat ik de dingen die ik zelf heel leuk vind juist aan anderen overlaat: scherpe interviews, duiding, het schrijven van artikelen. Daar had ze een heel goed punt, en dat heb ik ook meteen opgepakt. Ik ben meer gaan schrijven en zelf dagen gaan draaien.

De coaching leverde me een nieuw soort plezier in mijn huidige functie op. Tegelijkertijd wist ik dat het goed is om om je heen te kijken als je twintig jaar bij hetzelfde bedrijf werkt. Sandra heeft daar op een constructieve manier over meegedacht. Ze stelde voor dat ik een lijst zou maken met daarop de meest wilde ideeën die ik misschien nog wel eens zou willen uitvoeren. Van een eigen cafeetje openen tot een documentaire maken. Ik hoefde niets met die lijst te doen, het opschrijven en onderzoeken alleen zorgt er al voor dat je een open blik houdt en je kritisch kijkt naar je huidige functie.
Gedurende het coachtraject werd ik ziek. Niet een beetje, het was een griep die vijf weken aanhield. Tenminste, dat dacht ik. Sandra vroeg wat mijn klachten waren en ging er heel serieus op in. Ik was kortademig en had koorts en dacht dat het corona was, maar Sandra merkte op dat het veel weg had van stressgerelateerde klachten. Dat vond ik wonderlijk, want stress, dat wuif ik altijd een beetje weg. Maar toen we er langer over doorpraatten, stelde ik met Sandra vast dat ik een type ben dat moeilijk z’n gedachten uit kan zetten. Ik sta altijd aan, en een mens is daar niet voor gemaakt. Ze gaf me mee om bewuster ontspanning op te zoeken, door te wandelen of te schrijven. Voor mij was dat echt een eye-opener. Ik weet nog steeds niet wat ik precies had toen, maar ik weet wel dat Sandra me uit die moeilijke tijd heeft getrokken met onze gesprekken en haar tips.

De coaching heeft me bewuster gemaakt van heel veel dingen: van mijn relativeringsvermogen tot aan het besef dat ik stress niet moet onderschatten. En Sandra heeft me steeds gemotiveerd om mezelf te blijven uitdagen om mijn creatieve talenten te gebruiken, bijvoorbeeld door te schrijven of een documentaire te maken. En ik wil ook graag weer eens met Sandra samen kijken waar ik nu sta. Haar begeleiding smaakt naar meer.”